Κοινωνική Αναλγησία? Αγνοια Πολιτικού Κινδύνου ή κάτι άλλο?
Παρακολουθούμε όλοι τους πολιτικούς μας τον τελευταίο καιρό και σε όποια παράταξη κι αν ανήκει κανείς, δεν μπορεί να μη σκεφθεί ότι κάτι πάει λάθος...Κάτι σαν να έχει αλλάξει αλλά ο κόσμος δεν μπορεί να διακρίνει πίσω από τις κουρτίνες της βουλής. Αλλαγή αντιμετώπισης του κοσμου, αλλαγή συμπεριφοράς. Καμία σχέση με τους παρελθόντες ηγέτες, με όποια λάθη και προδοσίες να είχαν κάνει αυτοί, πάντα έδειχναν στοργικοί προς το λαό, έδειχναν να αφουγκράζονται τα προβλήματα της "βάσης", έδειχναν μια κάποια...ταπεινότητα (όσο μπορούσαν κι αυτοί οι καημένοι...). Τώρα πολλά έχουν αλλάξει. Ας δούμε το ύφος έπαρσης, αναλγησίας και εριστικότητας απέναντι σε κάθε κριτική. Το ύφος αλλαζονείας που έχουν από τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο νεοδιορισμένο κλητήρα υπουργείου που κυκλοφορεί με την έκφραση (θα μου Κλ...τα αρ...). Από την αντιπολίτευση που χύνει κροκοδίλεια δάκρυα για τα διακιώματα των πολιτών αλλά υποταγμένη στις δικές της ρεμούλες που φοβάται να μην ξεμπορστιαστούν από τις μυ...