Μήπως θα πρέπει να ανοίξουν παλιές υποθέσεις που αφρούν την εθνική ασφάλεια και κυριαρχία (ΙΜΙΑ)?

 Στην δυστοπική ελληνική δημοκρατία, της γάτας του προεδρικού και του γνωστού (πλην εξαφανισμένου σκύλου peanut που νομίζω έχει καταλήξει βαρελόσκυλο στου Μαξίμου) συνηθίζουμε (όχι ο λαός αλλά οι πολιτική και δικαστική εξουσία) να περνά "ξώφαλτσα" μερικά θέματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας, του απορρήτου των επικοινωνιών μεταξύ υπουργείων, των απορρήτων εγγράφων σχετιζόμενων με οποιοδήποτε τρόπο με την εθνική ασφάλεια, και όλα ξεπλένονται στη γνωστή κολυμπήθρα του σιλωάμ που λέγεται "παραγραφή" (όπου μας λένε ότι παραγράφηκαν κι ας μπορεί το κράτος να ορθώσει το ανάστημά του και να διεκδικήσει το δίκιο του - αν θέλει και όπου θέλει - συνήθως δεν θέλει...).

Μια σύγχρονη πληγή, πλήγμα της πραγματικής αριστείας των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, ήταν και η υπόθεση των Ιμίων. Που στήθηκε και εκτελέστηκε με στόχο τη δημιουργία γκρίζων ζωνών για την τουρκία από τον βασικό στρατιωτικό της σύμμαχο που δεν είναι άλλος από τη Γερμανία (είναι διαχρονικά σύμμαχός τους) και τους εδώ πράκτορες των Γερμανικών μυστικών υπηρεσιών, με στόχο όχι μόνο να υπονομέυσουν την ελληνική εθνική κυριαρχία, αλλά και να κηλιδώσουν το "καθαρό κούτελο" των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Να παρουσιάσουν τα στελέχη τουυς ως οκνηρά, μαλθακά, πολεμοκάπηλα πλην δειλά και άμυαλα και επιπόλαια. Να εκθέσουν τα στελέχη μας ως ασυντόνιστα και πατριδοκάπηλα. 

Οσο περνάει ο καιρός και μαθαίνουμε περισσότερα για τα πεπραγμένα των ξένων μυστικών υπηρεσιών σχετιζόμενα με την εθνική μας κυριαρχία αλλά και για τη συγκεκριμένη περίπτωση των Ιμίων, τόσο περισσότερο καταλαβαίνουμε ότι οι στρατιωτικοί μας βρέθηκαν σε ένα αδιέξοδο καθώς δεν υπήρχε πολιτική βούληση για εθνική αξιοπρέπεια αλλά πολιτικός ραγιαδισμός, εσχάτη προδοσία και μειοδοσία.

Παλιές ιστορίες θα σκεφτείτε. Γιατί να τις ανακινούμε? Μας πληγώνουν όλους. Άλλωστε οι όποιες ευθύνες έχουν παραγραφεί. Αυτό όμως ισχύει για τους πολιτικούς εμπλεκόμενους. Τι γίνεται με κάποιον πχ. που ενώ είναι στρατεύσιμος δημοσιοποιεί απόρρητες εκθέσεις του ΥΠΕΞ στο κανάλι που εργάζεται και αυτή η αποκάλυψη είναι η θριαλίδα που ξεκινά την πολιτική αναταραχή που θα καταλήξει στα ντροπιαστικά γεγονότα των Ιμίων όπου θα χασουν και τη ζωή του ςστελέχη των ενόπλων μας δυνάμεων? 

Ηθελα να ρωτήσω συνεκλήθη αγαπητοί στρατιωτικοί και πολιτικοί εισαγγελείς αεροδικείο για τον συγκεκριμένο ΣΜΗΝΙΤΗ? Είχε ειδική άδεια φαντάζομαι να εργάζεται ως δημοσιογράφος αλλά τι γίνεται όταν η επαγγελματική του ιδιότητα έρχεται σε αντιπαράθεση με τα εθνικά συμφέροντα αλλά και την εθνική ασφάλεια, ειδικά όταν δημοσίως, σε εκπομπή άλλου δημοσιογράφου εγνωσμένης αξίας ο πρώη ΥΠΕΞ κος Πάγκαλος δηλώνει ότι είχαν ενημερώσει από το υπουργείο να μην δημοσιοποιήσουν αυτές τις πληροφορίες?

Ποιές άραγε ήταν οι συνέπειες για τον σμηνίτη/δημοσιογράφο? ΑΝ το ΥΠΕΞ όντως ζήτησε να κρατηθεί η πληροφορία γιατί δεν το έπραξαν τα στελέχη του καναλιού και ποιές ήταν τελικά οι συνέπειες και για αυτούς? Εδώ δημοσιογράφοι σέβονται το "εμπάργκο" από ομιλίες πολιτικών που λαμβάνουν νωρίτερα στα χέρια τους, δεν σεβάστηκαν μια απόρρητη πληροφορία εθνικής ασφαλείας και έμειναν ατιμώρητοι? Αυτοί αγαπητέ εισαγγελέα του Α.Π δεν έχουν ακαταδίωκτο και έτρώθη η εθνική ασφάλεια και η εμπιστευτικότητα, δεν τίθεται θέμα δημοσιογραφικού απορρήτου...Ούτε είναι μέλη του κοινοβουλίου όπως οι πολιτικοί που χειρίστηκαν τα ΙΜΙΑ να τους ευλογήσετε μετά το πέρας της θητείας τους, ότι έγκλημα κατά του ελληνικού λαού στο όνομα του οποίου εργάζεστε.

Αν από την άλλη δεν εζητήθη από το ΥΠΕΞ να κρατηθεί η πληροφορία, τότε γενάται και υπηρεσιακή ευθύνη και στο ΥΠΕΞ, και πρέπει υπηρεσιακά στελέχη να τιμωρηθούν. Δεν είναι ΟΛΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ, υπάρχουν και οι υπηρεσιακές ευθύνες και αυτό δυστυχώς τον τελευταίο καιρό λόγω covid δήθεν, τείνουμε να το ξεχάσουμε.

Οταν ένα κράτος, παρουσιάζεται διάτρητο, ασυντόνιστο, να μην αναζητά ευθύνες σε ισχυρές ατραπούς αλλά μόνο από τον μικρό αδύναμο πολίτη, αυτόματα, γίνεται μια ασχημονούσα φυσιογνωμία, ένα μόρφωμα εξουσίας απολυταρχικής, υποκριτικής. Ενα κράτος που δεν σέβεται το έθνος (το έχει αποδείξει πολλάκις απο την υψηλότερη βαθμίδα εκπροσώπησης πρόσφατα) παυει να διαθέτει οποιαδήποτε δεδηλωμένη. 

Οποιος επισκεφθεί την τουρκία θα διαπιστώσει ότι μπορεί πολλοί πολίτες να μη συμφωνούν με την κυβέρνησή τους αλλά το κράτος εμπνέει σεβασμό, δεν είναι είναι ούτε σκορποχώρι, ούτε happy traveler, ούτε αντιμετωπίζει τα προβλήματα με..."εκκενώσεις" (για να μην πω "κενώσεις").

Είναι ένα κράτος τρομοκράτης οι τούρκοι, συνεργαζόμενοι με τον σιχαμερότερο λαό της ευρώπης τους γερμανούς αλλά και οι δύο, εμπνέουν με την αυστηρότητα του κρατικού μηχανισμού, σεβασμό στους πολίτες τους. Κι εκεί έχουν, κλεψιές, ρεμούλες κομπίνες. Ακόμα έχουν δολοφονίες, ύποπτους θανάτους περισσότερους ίσως από ότι εδώ (είμαστε τυχεροι...τι λέτε..?)αλλά το κράτος είναι κράτος. Η εθνική κυριαρχία δεν είναι "παιχνιδάκι" ούτε πεδίο για μπίζνες (μόνο τα όπλα ίσως...), δεν αφήνει καμία Τσιλέρ ή Ερντογάν κανένα κανάλι να τον ξεφτιλίζει ή να γίνεται παράρτημα ξένων μυστικών υπηρεσιών αποδυναμόνωντας τη δική του εξουσία.

Ετσι για να μην ξεχνιόμαστε ποιος ήταν ο μέντωρας του υπερ-άριστου μωυσή και ποιος βρίσκεται την ώρα που μιλάμε πίσω από την εθνική εξωτερική πολιτική (τουλάχιστον του ενός πόλου, μια και στην εξωτερική πολιτική έχουμε δύο πόλους, κανένας βεβαια θετικά διακείμενος προς τα συμφέροντα της πατρίδος).